مدح و ولادت حضرت علی علیه‌السلام
دل پراز شوکت و فرّشد،شب میلادعلى میـوۀ صبـر ظـفر شد، شب میلاد على فرشى از بال ملک،روى زمین گستردند آسمان زیر و زبـر شد، شب میلاد على سبز پوشان فلک، خـنـده کنان مى گفتند شب عـشـاق، سحـر شد شب میلاد على دل که با یاد على، گرد جهان مى گردید راحت از رنج سفر شد، شب میلاد على تا سحر زمزمۀ ناد عـلى، بر لب داشت هرکه زین مژده خبر شد، شب میلاد على چه مبارک سحرى بود که هر بنده ز خود تـا خـدا راه سـپـر شـد شب میـلاد عـلى سرو توحید،که سر به فلک افراخته بود قد برافـراشـتـه تـر شد، شب میلاد على مطلع الفجرهدایت، ز افق سر زد و گفت لـیـلـة الـقـدر دگـر شـد، شب میلاد على نـور جـاویـد ولایت، به نـبـوت پـیوست صحبت ازشیر وشکر شد، شب میلاد على نخل ایمان عـدالت، که برومـنـدى یافت سبز از این راهگذر شد شب میلاد على کعبه تنها صدف بود که در قلب کـویـر دامنش حِجر و حَجَر شد شب میلاد على زمـزم از زمزمۀ نام عـلــى شد شیرین ناودان زمزمه گر شد، شب میلاد عـلى تــازه شد بار دگر، شـیـوۀ ابـراهـیـمـى سهم بـتـخـانـه تـبر شد، شب میلاد على دید بتها همه در قبضۀ این بت شکن است کـعـبـه آیـنـده نـگـر شد شب میلاد على کعبه میـقـات دل انگیـز خدا جویان بود قــبلـۀ اهـل نـظـر شد، شب میلاد عـلى بسکه تأثیرپذیراست از این مژده (شفق) صاحب حـسـن اثر شد شب میلاد على |